سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی. خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی.

آمدی جانم به قربانت نظر یادت نره. دیشب به سیل اشک ره خواب می زدو. نقشی به یاد روی تو بر اب می زدم. ابروی یار در نظرم جلوه می نمود. خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی.

تنها مرگ است که دروغ نمی گوید. یار دبستانی من با من و همراه منی. چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی. حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه. ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما. دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش. دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه. کی می تونه جز من و تو درد ما رو چاره کنه. یار دبستانی من با من و همراه منی. چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی.